متخصصان نکات ساده ای را ارائه می دهند که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون prevent falls in people with Parkinson’s می توانند برای به حداقل رساندن خطر سقوط خود رعایت کنند.
6 راه برای جلوگیری از سقوط در پارکینسون
مصرف مداوم داروها همانطور که پیش بینی شده است یکی از راه هایی است که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می توانند خطر سقوط خود را کاهش دهند.
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون (PD) در مقایسه با همسالان خود دو برابر بیشتر در معرض سقوط هستند. زمین خوردن ممکن است منجر به جراحات جزئی مانند بریدگی و کبودی یا شکستگی های جدی تر شود که منجر به بستری شدن می شود.
سقوط همچنین می تواند بر اعتماد به نفس مبتلایان به پارکینسون تأثیر بگذارد و باعث شود در فعالیت های روزمره از استقلال کمتری برخوردار شوند.
علل سقوط در مبتلایان به پارکینسون
مهم ترین دلایل سقوط در مبتلایان به پارکینسون شامل موارد زیر است :
علائم حرکتی
مشکل شدن حرکات ، کندی حرکت و کاهش انعطاف پذیری ممکن است بر تعادل در طول فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.
اختلال در بینایی. تاری دید یا دوبینی می تواند بر ادراک عمیق سالمند تأثیر بگذارد و فرد را دچار مشکل نماید .
علائم غیر حرکتی
افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است هنگام تغییر وضعیت از نشستن یا دراز کشیدن ، افت فشار خون را تجربه کنند که به نوبه خود منجر به سبکی سر می شود و می تواند باعث زمین خوردن شود.
کاهش کیفیت خواب که ممکن است باعث خستگی و سقوط شود.
موانع موجود در محیط فیزیکی مانند بی نظمی در محل تردد سالمند یا پله ها نیز خطر سقوط را افزایش می دهد.
چگونه از افتادن افراد مبتلا به پارکینسون جلوگیری کنیم
به حداقل رساندن احتمال سقوط در افراد مبتلا به پارکینسون به رعایت موارد زیر نیاز دارد:
طبق تجویز داروهای خود را با جدیت مصرف کنید.
دارو می تواند به بهبود علائم حرکتی و غیر حرکتی کمک کند ، که به نوبه خود فرد را مستقل تر و ایمن تر می کند.
ورزش به طور منظم
تمرینات ورزشی ای که به طور خاص تعادل فرد را به چالش می کشد و تقویت می کند ، سفتی عضلات را برطرف می کند و انعطاف پذیری را افزایش می دهد و در نتیجه به جلوگیری از افتادن کمک می کند.
سالمندان 65 سال به بالا باید حداقل 2.5 ساعت ورزش هوازی متوسط (مانند پیاده روی سریع) در هفته انجام دهند. این مقدار بطور متوسط در بیشتر روزهای هفته باید به حدود 30 دقیقه برسد. یا باید هر هفته 1 ساعت و 15 دقیقه ورزش شدید (مانند دویدن) انجام دهند.
همچنین باید حداقل 2 روز در هفته تمرینات قدرتی انجام دهند. سالمند با ورزش کردن می تواند هر روز روی تعادل و انعطاف پذیری خود کار کند.
علاوه بر این ، سالمند باید فعالیت بدنی را در برنامه روزانه خود قرار دهد. نمونه هایی از فعالیت بیشتر در طول روز عبارتند از:
به جای آسانسور از پله ها استفاده کنید.
استفاده از پارکینگ دورتر از مقصد.
پیاده روی یا دوچرخه سواری به جای رانندگی.
با سگ خود قدم می زنید.
کار در حیاط و باغچه .
انجام تمرینات سبک هنگام تماشای تلویزیون.
در صورتی که بیش از 50 سال سن دارید و به ورزش عادت ندارید قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.
دلایل دیگر برای مشورت با پزشک قبل از شروع برنامه ورزشی عبارتند از:
سرگیجه یا تنگی نفس.
درد یا فشار قفسه سینه.
لخته شدن خون.
یک عفونت
زخم هایی که بهبود نمی یابند
هر گونه تورم مفصل.
جراحی اخیر.
فتق
روی انجام حرکات بزرگتر تمرکز کنید.
در مبتلایان به پارکینسون ممکن است حرکاتشان کوچکتر شود. برای مثال قدمهای کوچکتری برمی دارند و سرعت آنها کند تر می شود .
انجام حرکت های بزرگ برای عبور از موانع و دستیابی به حرکات متعادل ضروری است.
افراد مبتلا به پارکینسون (یا مراقب آنها) هنگام قدم برداشتن برای عبور ازیک مانع می توانند به خود یادآوری کنند که ابتدا یک نفس عمیق بکشند و یک قدم بزرگ بردارند .
برای بررسی منظم چشم به متخصص چشم پزشک مراجعه نمایید .
این امر می تواند به تشخیص تغییرات اولیه در بینایی کمک کند. پیگیری منظم معاینات چشمی به چشم پزشک اجازه می دهد مشکلات را زودتر تشخیص دهد. هرچه زودتر مشکلی تشخیص داده شود ، احتمال موفقیت درمان بیشتر است.
متخصصان به بزرگسالان 65 ساله و بالاتر توصیه می کند که هر سال برای معاینه کامل چشم به چشم پزشک مراجعه کنند.
ایمنی در خانه را افزایش دهید.
شلوغی و وسایل روی زمین را کاهش دهید تا مسیرهای پیاده روی شفافی در خانه ایجاد شود. مبلمان محکمی که در طول مسیر قرار می گیرند ممکن است هنگام پیاده روی پشتیبانی کنند. نصب نرده ها در پله ها و چنگ زدن در حمام و توالت را در نظر بگیرید.
هنگام حرکت تمرکز داشته باشید.
افراد مبتلا به پارکینسون اغلب زمین می خورند زیرا حرکات آنها نمی تواند با تعادل و قصد آنها مطابقت داشته باشد. برای مثال ، هنگام تغییر جهت در هنگام راه رفتن ، ممکن است سر و شانه های خود را قبل از قرار دادن پاها در جهت مناسب بچرخانند و منجر به زمین خوردن شوند.
ذهن آگاهی در حرکت به معنای تمرکز داشتن و تلاش نمودن برای ایجاد هرگونه حرکت دقیق و ایمن است. یک کاردرمانگر می تواند به سالمند کمک کند تا تغییرات محیطی و همچنین راهکارهای رفتاری را برای جلوگیری از افتادن افراد مبتلا به پارکینسون شناسایی کرده و اعمال کنید.
مدیتیشن آگاهانه دارای مزایای بالقوه جسمی و روانی برای افراد مسن است ، از جمله تمرکز بهتر ، افزایش آرامش ، استرس کمتر و خواب بهتر. تحقیقات نشان می دهد که ذهن آگاهی و مدیتیشن می تواند افسردگی و درد را کاهش داده و احساس خوشبختی در سالمندان را افزایش دهد.
شرکت پرستاری آسایش ایرانیان با داشتن سال ها تجربه ارزشمند در ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل آمادگی دارد به صورت شبانه روزی به همشهریان گرامی ارائه خدمت نماید.
کادر متخصص و آموزش دیده این مرکز در قالب پرستار کودک ، پرستار سالمند و پرستار بیمار با اندوختن تجارب ارزشمند در طی سال ها خدمت رسانی همواره آماده حضور در کنار شما عزیزان می باشد.
هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
لطفا به این مقاله امتیار دهید.
در صورت نیاز به خدمات پرستاری (پرستار کودک در منزل، پرستار سالمند در منزل و پرستار بیمار در منزل) با ما تماس بگیرید. کارشناسان شرکت پرستاری آسایش ایرانیان؛ آماده ارائه مشاوره رایگان، به شما هستند.
